Το δικαίωμα ασφάλισης της υγείας κατοχυρώνεται στο Σύνταγμα της Βουλγαρίας¹, στο άρθρο 52. Πιο συγκεκριμένα ο συνταγματικός νομοθέτης στην παράγραφο 1, ορίζει ότι οι πολίτες έχουν δικαίωμα στην ασφάλιση υγείας η οποία τους εξασφαλίζει πρόσβαση σε ιατρική βοήθεια και δωρεάν χρησιμοποιήσει των ιατρικών υπηρεσιών, σύμφωνα με τους όρους και τις διαδικασίες που ορίζονται σε νόμο. Στην παράγραφο 2, αναφέρεται ότι η υγειονομική περίθαλψη των πολιτών χρηματοδοτείται από τον κρατικό προϋπολογισμό, τους εργοδότες, από προσωπικές και συλλογικές ασφαλιστικές εισφορές και από άλλες πηγές, στη βάση των όρων και των διατάξεων που ορίζονται σε νόμο. Ο κοινός νομοθέτης θέσπισε με την σειρά του  τον «Νόμο για την ασφάλιση της υγείας»² (ΦΕΚ 70/1998, όπως ισχύει μετά τις αλλαγές και συμπληρώσεις του), με τον οποίο ρυθμίζονται όλα τα θέματα που σχετίζονται τόσο με την  υποχρεωτική  όσο και με την εθελοντική ασφάλιση υγείας.

   Σύμφωνα με το άρθρο 2, του Ν.70/1998, η υποχρεωτική ασφάλιση υγείας (ΥΑΥ)  αποτελεί δραστηριότητα που αναφέρεται στη διαχείριση και τη δαπάνη των πόρων, από τις υποχρεωτικές εισφορές ασφάλισης υγείας για την πληρωμή ιατροφαρμακευτικών δραστηριοτήτων, και πραγματοποιείται από το Εθνικό Ταμείο Ασφάλισης Υγείας – ΕΤΑΥ (Националната здравноосигурителна каса, НЗОК) και τις περιφερειακές του διευθύνσεις (περιφερειακά ταμεία ασφάλισης υγείας). Η ΥΑΥ εξασφαλίζει την παροχή ενός βασικού πακέτου ιατροφαρμακευτικών δραστηριοτήτων, οι οποίες καλύπτονται από τον προϋπολογισμό του ΕΤΑΥ. Το Ταμείο οργανώνει τη συλλογή, διοίκηση και κατανομή των πόρων που προορίζονται για την υποχρεωτική ασφάλιση υγείας, ενώ η συλλογή των αντίστοιχων εισφορών υποχρεωτικής ασφάλισης υγείας, αποτελεί ευθύνη της Εθνικής Υπηρεσίας Εσόδων (Национална агенция за приходи, НАП).

   Σύμφωνα με τον άρθρο 3 του παραπάνω νόμου, η εθελοντική ασφάλιση υγείας (ΕΑΥ), αποτελεί δραστηριότητα ανάληψης κινδύνων που σχετίζονται με την χρηματοδοτική κάλυψη συγκεκριμένων ιατρικών υπηρεσιών και προϊόντων έναντι πληρωμής προμηθειών στην βάση ασφαλιστήριων συμβολαίων.

   Στο καθεστώς υποχρεωτικής ασφάλισης υγείας του ΕΤΑΥ³, υπάγονται: 1) Όλοι οι πολίτες της Βουλγαρίας που δεν είναι ταυτόχρονα πολίτες άλλης χώρας. 2) Οι πολίτες της Βουλγαρίας που είναι ταυτόχρονα πολίτες άλλης χώρας αλλά διαμένουν μόνιμα στο έδαφος της Δημοκρατίας της Βουλγαρίας. 3) Αλλοδαποί ή ανιθαγενείς που διαθέτουν άδεια παραμονής μόνιμη ή μακροχρόνια στο έδαφος της Δημοκρατίας της Βουλγαρίας, εκτός εάν ορίζεται διαφορετικά από διεθνή συμφωνία της οποίας είναι μέρος η Δημοκρατία της Βουλγαρίας. 4) Πρόσωπα που τελούν υπό καθεστώς πρόσφυγα, ανθρωπιστικό καθεστώς ή πρόσωπα στα οποία έχει χορηγηθεί άσυλο. 5) Αλλοδαποί προπτυχιακοί/μεταπτυχιακοί φοιτητές και υποψήφιοι διδάκτορες που έχουν γίνει δεκτοί σε πανεπιστήμια ή επιστημονικούς οργανισμούς της χώρας βάσει του διατάγματος του Υπουργικού Συμβουλίου αριθ. 103 του 1993 για την υλοποίηση εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων μεταξύ των βούλγαρων πολιτών στο εξωτερικό και του διατάγματος του Υπουργικού Συμβουλίου αριθ. 228 του 1997 για την εισδοχή πολιτών της FYROM στα κρατικά πανεπιστήμια της Δημοκρατίας της Βουλγαρίας. 6) Πρόσωπα που δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής των περιπτώσεων 1 έως 5 και για τα οποία εφαρμόζεται η νομοθεσία της Βουλγαρίας, σύμφωνα με τους κανόνες συντονισμού των καθεστώτων κοινωνικής ασφάλισης. Όσοι υπάγονται σε καθεστώς ασφάλισης υγείας άλλου κράτους μέλους δεν υπάγονται υποχρεωτικά στο ΕΤΑΥ, σύμφωνα με τους κανόνες συντονισμού των καθεστώτων κοινωνικής ασφάλισης.

   Η υποχρεωτική ασφάλιση υγείας, διασφαλίζει στους ασφαλισμένους ελεύθερη πρόσβαση σε ιατρική περίθαλψη μέσω μιας δέσμης δραστηριοτήτων υγειονομικής περίθαλψης συγκεκριμένου τύπου, εμβέλειας και ποσού, καθώς και ελεύθερη επιλογή παρόχων περίθαλψης οι οποίοι είναι συμβεβλημένοι με Περιφερειακό ταμείο ασφάλισης υγείας⁴. Το δικαίωμα επιλογής ισχύει σε ολόκληρο το έδαφος της Βουλγαρίας και μπορεί να μην περιορίζεται από γεωγραφικές ή/και διοικητικές υποδιαιρέσεις. Οι ασφαλισμένοι δικαιούνται να επιλέγουν ελεύθερα γενικό γιατρό (στο πλαίσιο της πρωτοβάθμιας εξωνοσοκομειακής περίθαλψης καθώς και οδοντίατρο σε ολόκληρη τη χώρα. Οι ασφαλισμένοι μπορούν να αλλάζουν τον γενικό γιατρό τους κάθε ημερολογιακό έτος, κατά τις περιόδους από την 1η έως την 30ή Ιουνίου και από την 1η έως την 31η Δεκεμβρίου. Σε περίπτωση αλλαγής τόπου κατοικίας, ο ασφαλισμένος δικαιούται να διαλέξει νέο γενικό γιατρό ανά πάσα στιγμή κατά τη διάρκεια του έτους. Ειδική εξωνοσοκομειακή περίθαλψη παρέχεται σε ασφαλισμένους που διαθέτουν «Ιατρικό παραπεμπτικό ιατρικής επίσκεψης ή κοινής θεραπείας» το οποίο έχει εκδοθεί από τον γενικό γιατρό που τους παρακολουθεί. Το παραπεμπτικό αυτό ισχύει για τις επόμενες 30 ημέρες από την έκδοσή του. Με την επίδειξη του παραπεμπτικού τους, οι ασφαλισμένοι μπορούν να επιλέξουν ειδικό γιατρό σε οποιοδήποτε νοσοκομείο είναι συμβεβλημένο με το Περιφερειακό ταμείο ασφάλισης υγείας. Οι γιατροί και οι οδοντίατροι μπορούν να παραπέμπουν τους ασθενείς σε επιλεγμένα ιδρύματα ενδονοσοκομειακής περίθαλψης σε ολόκληρη τη χώρα. Το νοσοκομείο (ή κέντρο υγείας) πρέπει να είναι συμβεβλημένο με το Περιφερειακό ταμείο ασφάλισης υγείας. Από το 2011 οι ασθενείς μπορούν να επιλέγουν ομάδα γιατρών και νοσηλευτών στο εκάστοτε ίδρυμα υγειονομικής περίθαλψης.

   Σύμφωνα με το άρθρο 37 του Ν.70/1998, καθώς και των διαταγμάτων του Υπουργικού Συμβουλίου⁵ που συγκεκριμενοποιούν τα ποσά, τις διαδικασίες και τις εξερέσεις, για κάθε επίσκεψη σε γενικό γιατρό, ειδικό γιατρό σε εξωτερικά ιατρεία ή οδοντίατρο, για την οποία παρασχέθηκε ιατρική περίθαλψη, οι ασφαλισμένοι καταβάλλουν συμμετοχή που αντιστοιχεί στο 1% του κατώτατου εθνικού μισθού. Για το 2016, εφόσον ο κατώτατος μισθός είναι 420 λέβα, το ποσό της συμμετοχής του ασφαλισμένου ανέρχεται σε 4,2 λέβα. Για το 2017 ο κατώτατος μισθός ανέρχεται στα 460 λέβα και το ποσό της συμμετοχής του ασφαλισμένου στα 4,6 λέβα. Για τους συνταξιούχους  γήρατος η συμμετοχή τους είναι μειωμένη στο 1 λέβα και η διαφορά καλύπτεται από τον κρατικό προϋπολογισμό, μέσω του ΕΤΑΥ. Σε περίπτωση που ο ασφαλισμένος χρήζει νοσηλείας, πρέπει να καταβάλλει το 2% του κατώτατου εθνικού μισθού για κάθε ημέρα νοσηλείας, (άρα για το 2016 και 2017, το ποσό της συμμετοχής του ασφαλισμένου ανέρχεται σε 8,4 και 9,2 λέβα, αντίστοιχα), όταν η συνολική της διάρκεια δεν υπερβαίνει τις 10 ημέρες κατ’ έτος. Μετά τη 10η ημέρα, ο ασθενής δεν χρειάζεται να καταβάλει συμμετοχή. Δεν καταβάλλουν συμμετοχή για την παροχή εξωνοσοκομειακής και ενδονοσοκομειακής ιατρικής και οδοντιατρικής περίθαλψης: τα ανήλικα και άνεργα μέλη της οικογένειας, τα  θύματα επιχειρήσεων που σχετίζονται με την άμυνα της χώρας, οι βετεράνοι και ανάπηροι πολέμου, οι κρατούμενοι και τρόφιμοι φυλακών, οι άποροι που λαμβάνουν κρατικό βοήθημα, τα άτομα χωρίς εισόδημα που διαμένουν σε ιδρύματα περίθαλψης, οι έγκυες γυναίκες και λεχώνες έως και 45 ημέρες μετά τον τοκετό, οι  ασφαλισμένοι με σοβαρή αναπηρία που επιπλέον πάσχουν από συγκεκριμένες ασθένειες, οι  ασθενείς με κακοήθη νεοπλάσματα. Τα άτομα των οποίων τα δικαιώματα ασφάλισης υγείας έχουν λήξει καταβάλλουν τίμημα για τις υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης που τους παρέχονται.

   Σύμφωνα με το άρθρο 45, παρ. 1, του Ν.70/1998, το ΕΤΑΥ καλύπτει τις ακόλουθες ιατρικές υπηρεσίες:

1. Ιατρικές και οδοντιατρικές υπηρεσίες για την πρόληψη νόσων.
2. Ιατρικές και οδοντιατρικές υπηρεσίες για την έγκαιρη διάγνωση νόσων.
3. Εξωνοσοκομειακή⁶ και νοσοκομειακή⁷ περίθαλψη για τη διάγνωση και τη θεραπεία νόσων.
4. Περαιτέρω περίθαλψη, μακροχρόνια φροντίδα⁸ και ιατρική αποκατάσταση⁹.
5. Επείγουσα ιατρική περίθαλψη.
6. Ιατρική περίθαλψη σε περίπτωση κύησης, τοκετού και μητρότητας.
7. Αμβλώσεις για ιατρικούς λόγους και σε περίπτωση εγκυμοσύνης μετά από βιασμό.
8. Οδοντιατρικές υπηρεσίες.
9. Περίθαλψη κατ’ οίκον¹⁰.
10. Συνταγογράφηση και διανομή εγκεκριμένων φαρμάκων για κατ’ οίκον περίθαλψη στο έδαφος της χώρας.
11. Συνταγογράφηση και διανομή φαρμακευτικών προϊόντων και διαιτητικών τροφών για ειδικούς ιατρικούς σκοπούς.
12. Ιατρικές γνωματεύσεις ως προς την ικανότητα προς εργασία.
13. Υπηρεσίες μεταφοράς για ιατρικούς σκοπούς.
14. Ιατρικές δραστηριότητες και φάρμακα, εκτός του πεδίου της υποχρεωτικής ασφάλισης υγείας, χρηματοδοτούμενες απο το υπουργείο Υγείας, βάση του Νόμου για τον προϋπολογισμό του ΕΤΑΥ του αντίστοιχου έτους.

   Οι υπηρεσίες ιατρικής περίθαλψης που περιγράφονται εδώ, με εξαίρεση την περίπτωση 10, 11 και 14, αποτελούν τη δέσμη βασικών και επικουρικών υπηρεσιών που εγγυάται ο προϋπολογισμός του ΕΤΑΥ και καθορίζεται ετησίως μέχρι την 31^η Οκτώβρη, με εγκύκλιο¹¹ του υπουργού Υγείας. Με την ίδια εκγύκλιο, ρυθμίζονται και τα κριτήρια για τον καθορισμό των ασθενειών, για τις οποίες, στο πλαίσιο κατ’ οίκον περίθαλψης, επιστρέφονται από το ΕΤΑΥ, εν όλω ή εν μέρει, τα έξοδα για φάρμακα που βρίσκονται στον Θετικό κατάλογο φαρμάκων¹² (позитивен лекарствен списък), ιατρικά προϊόντα και διαιτητικές τροφές για ειδικούς ιατρικούς σκοπούς. Το ΕΤΑΥ καλύπτει πλήρως ή εν μέρει 3 φαρμακευτικά προϊόντα ανά καταχωρισμένη ασθένεια στον κατάλογο ασθενειών και καθορίζει από κοινού με τον ιατρικό και τον οδοντιατρικό σύλλογο τις τιμές των προϊόντων για παραγωγούς και εμπόρους χονδρικής. Ο βαθμός συμμετοχής του ΕΤΑΥ στο κόστος των προϊόντων του καταλόγου προβλέπεται στην Εθνική Σύμβαση Πλαίσιο¹³.

   Σύμφωνα με τον «Νόμο για την υγεία»¹⁴ (ΦΕΚ 70/2004, όπως ισχύει μετά τις αλλαγές και συμπληρώσεις του), εκτός του πλαισίου της υποχρεωτικής ασφάλισης υγείας, στο πλαίσιο του χρηματοδοτούμενου από τη φορολογία καθεστώτος για βούλγαρους πολίτες (άρθρο 82) και ορισμένες κατηγορίες αλλοδαπών με άδεια παραμονής μακράς διάρκειας (άρθρο 83) παρέχονται οι ακόλουθες υπηρεσίες περίθαλψης: 1) Ιατρική βοήθεια σε επείγουσες καταστάσεις. 2) Μαιευτική περίθαλψη σε όλες τις γυναίκες χωρίς ασφάλιση υγείας, ανεξαρτήτως του τρόπου τοκετού, εντός του πεδίου εφαρμογής διατάγματος του υπουργείου Υγείας, το οποίο καθορίζει και τη διαδικασία. 3) Νοσοκομειακή ψυχιατρική περίθαλψη. 4) Μετάγγιση αίματος και προϊόντων αίματος. 5) Μεταμόσχευση οργάνων, ιστών και κυττάρων. 6) Υποχρεωτική αγωγή ή/και απομόνωση. 7) Γνωματεύσεις ειδικών και γνωματεύσεις σχετικά με τον βαθμό αναπηρίας και τη μακροχρόνια απώλεια της ικανότητας προς εργασία. 8) Κάλυψη των εξόδων θεραπείας παθήσεων σύμφωνα με τους όρους και τις προϋποθέσεις που καθορίζονται από το υπουργείο Υγείας. 9) Ιατρική μεταφορά σύμφωνα με τους όρους και τις προϋποθέσεις που καθορίζονται από το υπουργείο Υγείας.

Εισφορές ασφάλισης υγείας στην Βουλγαρία

   Σύμφωνα με το άρθρο 40 του του Ν.70/1998, οι εισφορές ασφάλισης υγείας, αντιστοιχούν σε ένα ποσοστό των ασφαλιστέων αποδοχών, το ύψος του οποίου  καθορίζεται σε ετήσια βάση στον προϋπολογισμό του Εθνικού Ταμείου Ασφάλισης Υγείας¹⁵ (για παράδειγμα για το 2016 είναι 8%). Οι εισφορές ασφάλισης υγείας όπως και οι εισφορές κοινωνικής ασφάλισης (социалноосигурителни вноски) παρακρατούνται επί των καταβεβλημένων, περιλαμβανομένων των δεδουλευμένων και μη εισπραχθέντων, μηνιαίων μισθών. Οι εισφορές δεν μπορούν να υπολείπονται των εισφορών που υπολογίζονται επί των ελάχιστων ασφαλιστέων αποδοχών, όπως αυτές καθορίζονται ανάλογα με τη βασική οικονομική δραστηριότητα και την επαγγελματική κατηγορία σε ετήσια βάση στον Νόμο για τον προϋπολογισμό της Κρατικής Κοινωνικής Ασφάλισης¹⁶ (Държавно обществено осигуряване ДОО). Για όσους δεν έχουν οριστεί ελάχιστες ασφαλιστέες αποδοχές, οι εισφορές παρακρατούνται από τον εθνικό ελάχιστο μηνιαίο μισθό. Το 2016 οι ελάχιστες ασφαλιστέες αποδοχές για τους αυτοαπασχολούμενους κυμαίνονται από 420 BGN (215 ευρώ) έως 550 BGN (282 ευρώ), ανάλογα με το ετήσιο φορολογητέο εισόδημά τους για το 2014. Για όσους δεν επιδόθηκαν σε προσοδοφόρες δραστηριότητες το 2014 και για τους αυτοαπασχολούμενους που ξεκίνησαν την οικονομική τους δραστηριότητα το 2015 και το 2016, το ελάχιστο ποσό ασφαλιστέων αποδοχών ανέρχεται σε 420 BGN (215 ευρώ). Οι εισφορές δεν μπορούν να υπερβαίνουν και το ύψος  των εισφορών που υπολογίζονται επί των μέγιστων μηνιαίων ασφαλιστέων αποδοχών (για το  2016, ανέρχονται σε 2.600 BGN ή 1.329 ευρώ). Από το 2008 η κατανομή των εισφορών ασφάλισης υγείας μεταξύ εργοδότη και ασφαλιζόμενου διαμορφώνεται στη σχέση 60:40 (4,8% για λογαριασμό του εργοδότη και 3,2% για λογαριασμό του ασφαλιζόμενου). Οι αυτοαπασχολούμενοι, οι ναυτικοί, οι αγρότες, οι άνεργοι που δεν δικαιούνται το επίδομα ανεργίας, καταβάλλουν οι ίδιοι εις το ακέραιο το ποσό της εισφοράς τους (8% για το 2016). Οι εισφορές των δημοσίων υπαλλήλων, των δικαστών, των εισαγγελέων, των ανακριτών, των δικαστικών επιμελητών, των δικαστικών υπαλλήλων και των στρατιωτικών, (8% για το 2016) καλύπτονται από τον κρατικό προϋπολογισμό. Ασφαλίζονται και καλύπτονται επίσης από τον κρατικό προϋπολογισμό: τα ανήλικα και άνεργα μέλη της οικογένειας, οι φοιτητές (Βούλγαροι και αλλοδαποί) που φοιτούν (με μορφή τακτικής φοίτησης – редовно обучение), μέχρι το 26ο  έτος της ηλικίας τους, σε βουλγάρικα πανεπιστημιακά ιδρύματα, τα θύματα επιχειρήσεων που σχετίζονται με την άμυνα της χώρας, οι βετεράνοι και ανάπηροι πολέμου, οι κρατούμενοι και τρόφιμοι φυλακών, οι άποροι που λαμβάνουν κρατικό βοήθημα, τα άτομα χωρίς εισόδημα που διαμένουν σε ιδρύματα περίθαλψης, οι ασφαλισμένοι με σοβαρή αναπηρία που επιπλέον πάσχουν από συγκεκριμένες ασθένειες. Για όλες αυτές τις κατηγορίες ασφαλισμένων οι εισφορές υπολογίζονται ως ποσοστό (8% για το 2016) επι του 55% (για το 2016) των ελάχιστων  μηνιαίων ασφαλιστέων αποδοχών των αυτοαπασχολούμενων. Για κάθε χρόνο μετά το 2016, το ποσοστό αυξάνεται κατά πέντε μονάδες για να φτάσει σταδιακά στο 100% των ελάχιστων  μηνιαίων ασφαλιστέων αποδοχών των αυτοαπασχολούμενων.

   Τα δικαιώματα ασφάλισης υγείας των προσώπων που υποχρεούνται να καταβάλλουν ιδία δαπάνη εισφορές κοινωνικής ασφάλισης, αναστέλλονται (άρθρο 109 του του Ν.70/1998), σε περίπτωση που τα πρόσωπα αυτά παραλείψουν να καταβάλουν περισσότερες από 3 οφειλόμενες μηνιαίες εισφορές εντός διαστήματος 36 μηνών, μέχρι τον μήνα που προηγείται του μήνα κατά τον οποίο παρασχέθηκαν οι υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης. Τα εν λόγω πρόσωπα ανακτούν τα οικεία δικαιώματα ασφάλισης μόλις καταβάλουν τις ανεξόφλητες εισφορές των 60 προηγούμενων μηνών. Τα δικαιώματα ασφάλισης υγείας ισχύουν εκ νέου από την ημερομηνία καταβολής των οφειλόμενων εισφορών. Τα ποσά που καταβάλλονται για παρεχόμενες υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης δεν επιστρέφονται. Στις περιπτώσεις όπου η εισφορά καταβάλλεται υποχρεωτικά από τον εργοδότη ή άλλο πρόσωπο, τυχόν παράλειψη καταβολής της εισφοράς δεν στερεί από τον ασφαλισμένο το δικαίωμά του σε ασφάλιση υγείας.

Σημειώσεις και Βιβλιογραφία:

1. http://www.parliament.bg/bg/const;
2. ЗАКОН ЗА ЗДРАВНОТО ОСИГУРЯВАНЕ. Στο: http://www.nssi.bg/legislationbg/laws/271-zzo;
3. βλ. άρθρο 33 του Ν.70/1998;
4. βλ. άρθρο 35 του Ν.70/1998;
5. Постановление № 312 от 27 декември 2013 г. за изменение и допълнение на Постановление № 193 на Министерския съвет от 2012 г. за определяне размера на сумите, заплащани от здравноосигурените лица за посещение при лекар, лекар по дентална медицина и за болнично лечение (обн., ДВ, бр. 68 от 2012 г.; изм., бр. 75 от 2012г.)Στο:http://dv.parliament.bg/DVWeb/showMaterialDV.jsp;jsessionid=E2A733470DDDCBB8369C892F82CB865E?idMat=81617;
6. Σύμφωνα με τον Κανονισμό (ΕΕ) 2015/359 της Επιτροπής της 4ης Μαρτίου 2015 για την εφαρμογή του Κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1338/2008 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου όσον αφορά τις στατιστικές για τις δαπάνες και τη χρηματοδότηση της υγειονομικής περίθαλψης, ως «εξωνοσοκομειακή περίθαλψη» ορίζονται οι ιατρικές και βοηθητικές υπηρεσίες που παρέχονται εντός εγκαταστάσεων υγειονομικής περίθαλψης σε ασθενή που δεν εισάγεται επισήμως και δεν διανυκτερεύει;
7. Σύμφωνα με τον Κανονισμό (ΕΕ) 2015/359, ως «ενδονοσοκομειακή περίθαλψη» ορίζεται η νοσηλεία και/ή η περίθαλψη που παρέχεται εντός νοσηλευτικού ιδρύματος σε ασθενείς που εισάγονται επισήμως και χρήζουν διανυκτέρευσης;
8. Σύμφωνα με τον Κανονισμό (ΕΕ) 2015/359, ως «μακροχρόνια περίθαλψη (υγειονομική)» ορίζεται μια σειρά υπηρεσιών ιατρικής και προσωπικής φροντίδας που καταναλώνονται με πρωταρχικό σκοπό την ανακούφιση από τον πόνο και την ταλαιπωρία καθώς και τη μείωση ή τη διαχείριση της επιδείνωση της κατάστασης της υγείας σε ασθενείς με κάποιο βαθμό μακροχρόνιας εξάρτησης;
9. Σύμφωνα με τον Κανονισμό (ΕΕ) 2015/359, ως «αγωγή αποκατάστασης» ορίζονται οι υπηρεσίες για τη σταθεροποίηση, τη βελτίωση ή την αποκατάσταση διαταραγμένων σωματικών λειτουργιών και δομών, την αντιστάθμιση της απουσίας ή απώλειας σωματικών λειτουργιών και δομών, τη βελτίωση των δραστηριοτήτων και τη συμμετοχή και την πρόληψη διαταραχών, ιατρικών επιπλοκών και κινδύνων;
10. Σύμφωνα με τον Κανονισμό (ΕΕ) 2015/359 της Επιτροπής της 4ης Μαρτίου 2015 για την εφαρμογή του Κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1338/2008 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου όσον αφορά τις στατιστικές για τις δαπάνες και τη χρηματοδότηση της υγειονομικής περίθαλψης, ως «περίθαλψη κατ’ οίκον» ορίζονται οι ιατρικές, βοηθητικές και νοσηλευτικές υπηρεσίες που καταναλώνονται από ασθενείς στο σπίτι τους και απαιτούν τη φυσική παρουσία των παρόχων των εν λόγω υπηρεσιών;
11. НАРЕДБА № 10 от 24.03.2009 г. за условията и реда за заплащане на лекарствени продукти по чл. 262, ал. 5, т. 1 от Закона за лекарствените продукти в хуманната медицина, на медицински изделия и на диетични храни за специални медицински цели (Загл. изм. – ДВ, бр.67 от 2011г.). Στο: http://www.nsoplb.com/uploads/docs/nar_10_20612_lekarstva.pdf;
12. Θετικός κατάλογος φαρμάκων (ΘΚΦ). Βουλγαρία: Σύμφωνα με το άρθρο 262 του «Νόμου για τα φάρμακα που προορίζονται για ανθρώπινη χρήση», (όπως τροποποιήθηκε με το ΦΕΚ 15/2013), πρόκειται για τον κατάλογο συνταγογραφούμενων φαρμάκων που συντάσει και ανανεώνει η Εθνική Επιτροπή Τιμών και Επιστροφών Δαπάνης Φαρμακευτικών Προϊόντων – ΕΕΤΕΔΦΠ (Национален съвет по цени и реимбурсиране на лекарствените продукти) και με βάση τον οποίο εγκρίνονται και εξοφλούνται ιατρικές συνταγές από το ΕΤΑΥ, τους προϋπολογισμούς των νοσοκομίων και από τον κρατικό προϋπολογισμό;
13. Το ΕΤΑΥ θεσπίζει και υπογράφει μαζί με τον Ιατρικό Σύλλογο της Βουλγαρίας, την Εθνική Σύμβαση Πλαίσιο (ΕΣΠ) για δραστηριότητες ιατρικής φύσεως, και μαζί με τον Οδοντιατρικό Σύλλογο της Βουλγαρίας, την Εθνική Σύμβαση Πλαίσιο για δραστηριότητες οδοντιατρικής φύσεως. Οι Εθνικές Συμβάσεις Πλαίσια είναι ετήσιες, με ημερομηνία έναρξης ισχύος τους, την 1η Απρίλη. Σύμφωνα με το άρθρο 55, παρ. 1, του Ν.70/1998, οι ΕΣΠ περιλαμβάνουν: 1) τις απαιτήσεις που πρέπει να πληρούν οι πάροχοι ιατρικής περίθαλψης καθώς και τις διαδικασίες σύναψης συμβάσεων μαζί τους, 2) τους επιμέρους τύπους υπηρεσιών ιατρικής περίθαλψης ανά βασική δέσμη, 3) τους όρους και τη διαδικασία παροχής των υπηρεσιών περίθαλψης που προβλέπει η βασική δέσμη, 4) την ποιότητα και τα κριτήρια πρόσβασης στην περίθαλψη, 5) την τεκμηρίωση και τη ροή εγγράφων, 6) τις υποχρεώσεις των μερών ως προς την παροχή υπηρεσιών ενημέρωσης και την ανταλλαγή πληροφοριών, 7) άλλα ζητήματα που αφορούν την ασφάλιση υγείας;
14. ЗАКОН ЗА ЗДРАВЕТО. Στο: http://www.nssi.bg/images/bg/legislation/laws/Zakon_za_zdraveto.pdf;
15. ЗАКОН за бюджета на Националната здравноосигурителна каса за 2016 г. Στο: http://www.nhif.bg/web/guest/66;
16. βλ. Νόμο για τον προϋπολογισμό της Κρατικής Κοινωνικής Ασφάλισης για το 2016. Στο: http://nssi.bg/images/bg/legislation/laws/zbdoo_2016.pdf.

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .